İçindekiler:
Karl, müzik, sanat ve yazı konusunda tutkulu, uzun zamandır serbest çalışan bir yazardır.
Hazmat'ın son albümü Symmetry Theory'nin menüsünde karanlık madde, dönen galaksiler ve eterik zeka yer alıyor. Bu, kayıp, zafer, acı ve bilgelik hikayeleri örerken sizi galaksinin yüksekliklerine ve derinliklerine götüren müziktir. Bazen eterin içinde sürüklenir, bazen de size hırlar, zonklar ve hırlar. Yapmayacağı ya da en azından benim için yapmadığı tek şey seni üşütmek.
Simetri Teorisi ile ilgili benim için öne çıkan iki unsur var. Birincisi Hazmat'ın sesi. Melankolik ve duygu dolu, söylediği sözlere belli bir tılsım katıyor. Şarkı sözlerinde de aynı dokunaklılık var ve ikisinin birleşimi beni duygusal olarak oldukça etkiledi. Gerçekten göze çarpan ikinci unsur, Hazmat'ın gitar çalışmasıydı. Gitarları ister gümbürdesin, ister uluysun, ister okşayıp hıçkırsın, onun çalımını öne çıkaran şarkılara her zaman ek bir anlam ve güç katmanı getirdiler.
Tıpkı bir galaksinin eterik ve dingin ya da şiddetli ve tehlikeli olabilmesi gibi, Hazmat'ın Simetri Teorisi üzerine müziğinde de durum böyleydi. Bazen yükselen bulutsuların ve yıldız bulutlarının yanından kozmik enerji dalgaları üzerinde taşındım. Diğer zamanlarda, uzayın soğuk sessizliğinden yıldızları ve gezegenleri şekillendiren şiddetli güçler tarafından hırpalandım. Bu iki unsur arasındaki karşıtlık, Hazmat'ın bu albümdeki müziğine şekil ve yön veren şeydir.
Bu albümde prodüksiyon iyiydi. Kulaklarımı özellikle memnun eden bir şey de bu albümdeki davulların netliğiydi. Her şey çok sıkı hissettiriyordu ve üzerlerinde çamurlu hiçbir şey yoktu. Simetri Teorisine gerçekten bir hareket hissi vermek için itici güç olarak hareket etmelerini takdir ediyorum.
En İyi Parçalara Bir Bakış
Bu albümden sergilemek için parçalar seçmek benim için zordu çünkü hepsini eşit derecede iyi bir dinleme deneyimi olarak buldum. Bana göre özellikle güçlü olan bazı parçaları seçmeyi başardım ve şimdi onlardan bahsedeceğim.
“Parlak Madde”
Albüm “Bright Matter” ile güçlü bir başlangıç yapıyor. Geniş alan taramasında yavaşça tekrarlanan notalarla başlar. Perküsyon keskin bir şekilde başladığında, parça uzaydaki devasa yapıların yanından sessizce uçma görüntüsünü yaratır. Bu parçadaki piyano melodisi sıcak, pozitif ve enerji vericidir ve arkasındaki synth'ler sadece ışıkla yıkanma hissine katkıda bulunur. Genel olarak, bu parça bana Samanyolu'nun hayranlık uyandıran bazı manzaralarının yanından uçuyormuşum gibi hissettirdi.
Spinditty'den
"Aziz-Nebula"
"Aziz-Nebula"nın uyandırdığı uzayın hayranlık uyandıran manzaralarına dair benzer bir his buldum. Bu parçayı açan nefes kesici, akıcı synth'ler, titreşen bas ve davullar sağlam bir temel oluştururken sahneyi hazırlar. Bu vuruşun etrafındaki parlaklık çarkı ile aşılanmış arpejler ve buradaki synth melodisi muzaffer ve görkemli. Sözler, evrenin kozmik büyüsünde rahatlık ve rahatlık bulma hakkında bir hikaye örüyor. Bu, evrenin gizemlerinin bir marşı ve ben onu oldukça çekici buldum.
"Dünya Yiyen"
Metal, synthwave ile ayrılmaz bir şekilde bağlantılıdır ve "The World Eater"da türün metal kökleri gürleyerek gelir. Parça aldatıcı derecede sıcak bir sesle başlar, ancak gitarlar devreye girdiği anda, her şey anında karanlık ve ağırdır. Hemen, parça kükremeye ve gümlemeye başlar, davullar mide bulandırıcı bir gitarın altında hırpalanır. Bu fırtınaya Hazmat'ın sesi daha yumuşak bir tonla girer, ancak sözler karanlıktır. Gitar solosu testere dişli ve çığlık atıyor. Ayrıca, işlemlere belirli bir ağırlık katan oldukça derin, karanlık org solosunu da not etmek istedim.
"Unutulmuş olan"
Bu albümde hoşuma giden zıtlık şarkılarından biri de "Unutulmuş Bir" oldu. Hıçkıran, hassas bir akustik gitar sahneye girmeden önce, sıcak synth'lerin yükselmesiyle ve arka plan bozulmasıyla başlar. Hazmat'ın titreyen sesi, kırılan ama yeniden ayağa kalkacak olan unutulmuş kişinin şarkısını söylüyor. Akustik gitar, her notadan sızan melankoli, dalgın bir kaliteye sahip küçük bir anahtar melodi çalar. İmzalı hırıltılı elektro gitar melodiye yoğun bir kenar eklediğinden, parçanın yoğunluğu sonunda başka bir çentik yükselir.
Simetri Teorisi'ni dinledikten sonra arkama yaslanıp her şeyin biraz da olsa batmasına izin vermem gerekti. Yıldızlar arasındaki bu yolculuğun yoğunluğu bende kalan bir şeydi. Hazmat'ın duygu dolu sesi, düşünceli sözleri ve karanlık ve kıyamet yüklüden havadar, eterik ve sıcak gamı koşturan ses manzaraları, son notalar soldukça oyalanan görüntülere ve duyumlara katkıda bulundu.
